امروز سر کلاس ...باز زیادی وراجی کردم....... باز رفتم تو فاز خاطرات گفتن و .....تعریف از خود!!......... نمیدونم چی میشه که هرچقدرم خودمو سرزنش میکنم ومیگم...بار آخرت باشه ......باز سر کلاس یادم میره و ....... دهن لامصبو بیخود باز میکنم........ مادر خدابیامرزم راست میگفتن که ادم هر چی پیرتر میشه ...پرحرف تر میشه ....... حالا البته بگذریم که من     .....همیشه پرحرف بودم!!... 

آخه یکی نیست بهم بگه ........به دانشجوهات چه که تو قبلا چه داشتی و چه طوری درس میخوندی ......به اون بدبختا چه که  حافظه ات فوق قوی بوده و حالا از دست رفته .....پز چی رو میدی بدبخت!!!!؟....... داشته های از دست رفته!!؟....... 

حالا که چی؟... له له میزنی که این بندگان خدا بهت بگن....(به به .....بابا تو دیگه کی هستی!!!؟ یا بودی!!!؟).......

ای خاااااااااااااااااااااااک بر سر کچل مبارکت کنند

یه جورایی حالم از خودم بهم میخوره .....بابت این زیاده گویی ها ......هر بار همین طور میشه و احساس "مثل سگ پشیمانی " ...میاد سراغم ... اما چند وقت بعد باز یادم میره و ......موقع صحبت سر کلاس .....گاهی باز گریز میزنم به خودم......

روانی تر از منم دیده بودی تا حالا !!!؟